Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Clarianas
  • Fontes Históricas
  • Legendas
  • Legenda de Santa Clara Virgem

TEXTO ORIGINAL

Legenda Sanctae Clarae Virginis - 4

4 Sanctae orationis studium habebat amicum: ubi saepius odore bono respersa, paulatim vitam caelibem actitabat. Cum signacula non habebat quorum evolutione diceret Pater noster, congerie lapillorum suas oratiunculas Domino numerabat. 
Ubi ergo sancti amoris stimulos primitivos sentire coepit, mundani floris picturam instabi-lem iudicat contemnendam, Spiritus unctione perdocta, vilibus rebus pretium imponere vilitatis. Sub vestibus namque pretiosis ac mollibus, ciliciolum gerebat absconditum, mundo exterius florens, Christum interius induens (cfr. Rom 13,14). 
Denique suis eam nobiliter maritare volentibus, nullatenus acquievit; sed dissimulato in posterum mortali coniugio, virginitatem suam Domino committebat. 
Talia fuerunt in domo paterna suae delibamenta virtutis, tales primitiae spiritus, talia praeludia sanctitatis. Tantis itaque redundantem unguentis, velut cellam aromatum, licet clausam, ipsam sua fragrantia manifestat. Ore siquidem vicinorum laudari nescia coepit, et secretos actus veridica fama prodente, rumor bonitatis eius vulgabatur in populo.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda de Santa Clara Virgem - 4

4 Gostava de cultivar a santa oração, em que, orvalhada muitas vezes pelo bom odor, foi praticando aos poucos a vida virginal. Como não dispunha de contas para repassar os Pai-nossos, usava um monte de pedrinhas para numerar suas pequenas orações ao Senhor. 
Ao sentir os primeiros estímulos do santo amor, instruída pela unção do Espírito, achou que devia desprezar a instável e falsa flor da mundanidade, relativizando as coisas que valem menos. Debaixo dos vestidos preciosos e finos, usava um ciliciozinho escondido, florescendo por fora e vestindo Cristo no interior (cfr. Rm 13,14). 
Afinal, querendo os seus que se casasse na nobreza, não concordou absolutamente. Fazia que adiava o matrimônio mortal e confiava sua virgindade ao Senhor. 
Foram esses os ensaios de virtude em sua casa paterna. Assim foram suas primícias espirituais e os prelúdios de santidade. Transbordando de perfumes, mesmo fechada, sua fragrância atraía, como um cofre de aromas. Sem o saber, começou a ser louvada pelos vizinhos. A justa fama divulgou seus atos secretos e se espalhou no povo a notícia de sua bondade.