Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Juliano de Spira
  • Vida de São Francisco

TEXTO ORIGINAL

Vita Sancti Francisci - 44

44. 1 Non solum autem huiusmodi bestiis et dignioribus creaturis, sed et aliis vilibus et minimis simili affectu compassionis adhaesit. 2 Nam quia de Salvatore legitur: Ego sum vermis et non homo (Ps 21,7), vermiculos etiam, ne contererentur multoties de via legebat; 3 sed et apibus, ne deficerent, forte vinum vel mel in hieme ministrabat. 4 Diligenter enim, non tam illarum, quam et aliarum creaturarum efficaciam attendebat, et quidquid admirationis, delectamenti seu cuiuscumque valoris in unaquaque perpendere poterat, id totum in omnium Factoris gloriam regerebat. 5 Quid putas, in sole, luna firmamentoque et stellis; quid in elementis et eorum effectibus sive ornatibus; quid, inquam, in omnibus omnium Creatoris potentiam, sapientiam bonitatemque contemplans, verae cognitionis, dulcedinis hausit et gratiae? 6 Utique quempiam mortalium non arbitror hoc posse verbis exprimere. 7 Et quoniam ad unum principium omnia retorquebat, propter hoc omnia fraterno nomine nuncupabat, omnia ad unius Conditoris laudem continuus ipse in laudibus invitabat. 8 Ipse vero, nomen Domini nominans (cfr. 2Tim 2,19), totus supra hominis intellectum afficiebatur, totus in iubilo, totusque alterius saeculi videbatur. 9 Propterea et tantam nomini Salvatoris reverentiam exhibebat, quod et qualecumque scriptum inveniret inhoneste locatum, reverenter illud recolligens, in loco reponebat honesto, 10 ne forte verba divina vel nomina, vel etiam litterae quibus illa scribuntur, continerentur in illo.

TEXTO TRADUZIDO

Vida de São Francisco - 44

44. 1 Mas não era só por esse tipo de animais e criaturas mais nobres que ele tinha esse afeto de compaixão; fazia o mesmo com outros vis e diminutos. 2 Como sobre o Salvador se lê: Eu sou um verme, e não um homem (Sl 21, 7), muitas vezes recolhia os vermezinhos da es­trada, para não serem pisados. 3 E também, para que durante o inverno as abelhas não mor­ressem, acontecia de mandar preparar-lhes vinho ou mel. 4 Observava com atenção não só a operosidade delas, mas também a das outras criaturas e atribuía à glória do Criador tudo o que nelas pu­desse suscitar admiração, prazer ou qualquer valor. 5 Quanto calculas que no sol, na lua, no firmamento e nas estrelas, ou nos elementos e em seus efeitos ou adornos ele hauriu de doçura e graça contemplando em tudo o poder, a sabedoria e a bondade do Criador de tudo? 6 Creio que não existe um mortal capaz de expressá-lo em pala­vras. 7 E como atribuía tudo ao  único Princípio, podia cha­mar cada coisa de “irmão” e, nos seus constantes louvores, convidava todas as coisas a louvar o único Criador. 8 Ele, porém, ao invocar o nome do Senhor (2Tm 2,19), se elevava acima de qualquer inteligência humana, parecendo todo júbilo, todo pertencente a outro mundo. 9 Por isso, mostrava também tanta reverência pelo nome do Salvador que, sempre e onde quer que o encontrasse de forma indigna, devotamente o recolhia e o colocava em lugar de respeito, 10 para que ali não fi­cassem palavras ou nomes divinos ou até as letras com as quais eles são escritos.