Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Tomás de Celano
  • Segunda Vida (2Cel)

TEXTO ORIGINAL

Secunda Vita (2Cel) - 133

Caput XCVI - Verba sua contra se laudantes.

133 
1 Studebat bona Domini (cfr. Ps 26,13) sui arcano pectoris condere, nolens patere gloriae quod posset causa esse ruinae. 
2 Nam saepe cum beatificaretur a pluribus, verba huiuscemodi (cfr. Gen 39,10) respondebat: “Filios et filias adhuc habere possum; nolite laudare securum! Nemo laudandus, cuius incertus est exitus. 
3 Quandocumque mutuum concessum auferre voluerit qui concessit, solum”, inquit, “corpus et anima remanebunt, quae infidelis etiam possidet”. 
4 Ista quidem laudantibus. 
5 Ad se autem sic: “Latroni tanta contulisset Altissimus, gratior te foret, Francisce!”.

TEXTO TRADUZIDO

Segunda Vida (2Cel) - 133

Capítulo 96 - Palavras suas contra os que o louvavam.

133 
1 Esforçava-se para esconder em seu coração os bens do Senhor, não querendo saber de uma glória que podia ser causa de sua ruína. 
2 Com muita freqüência, quando era louvado por muita gente, respondia mais ou menos com estas palavras: “Ainda posso ter filhos e filhas. Não me louveis como se estivesse seguro! Não se deve louvar ninguém que ainda tem um fim incerto. 
3 Se aquele que fez o empréstimo retirar o que deu, sobrarão apenas o corpo e a alma, coisas que até um infiel possui”. 
4 Dizia isso aos que o louvavam. 
5 A si mesmo dizia: “Francisco, se o Altíssimo tivesse dado tudo isso para um ladrão, ele seria mais agradecido do que tu!”