Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Tomás de Celano
  • Primeira Vida (1Cel)

TEXTO ORIGINAL

Prima Vita (1Cel) - 7

7. 
1 Quadam vero die, cum Domini misericordiam plenissime invocasset, ostensum est ei a Domino, quid ipsum agere oporteret. 
2 Tantoque deinceps repletus est gaudio (cfr. Ps 125,2), quod non se capiens prae laetitia, etiam nolens, ad aures hominum aliquid eructabat. 
3 Sed licet prae magnitudine inspirati amoris silere non posset, cautius tamen aliquid et in aenigmate loquebatur. 
4 Sicut enim speciali amico, ut dictum est, de thesauro abscondito (cfr. Mat 13,44), sic et caeteris loqui figuraliter nitebatur; dicebat se in Apuliam nolle ire, sed in patria propria promittebat nobilia et ingentia se facturum. 
5 Putabant homines quod uxorem ducere vellet, ipsumque interrogantes dicebant: “Uxoremne ducere vis, Francisce?” 6 Qui respondens eis aiebat: “Nobiliorem et pulchriorem sponsam quam unquam videritis ducam, quae caeteris forma praemineat et sapientia cunctas excellat”. 
7 Et equidem immaculata Dei sponsa est vera religio(cfr. Iac 1,27) quam suscepit, et thesaurus absconditus est regnum caelorum (cfr. Mat 13,44), quod tanto desiderio exquisivit; 
8 quia necessario erat omnino vocatio evangelica in eo explenda, qui Evangelii erat minister (cfr. Eph 3,7) in fide et veritate (cfr. 1Tim 2,7) futurus.

TEXTO TRADUZIDO

Primeira Vida (1Cel) - 7

7. 
1 Certo dia, tendo invocado mais plenamente a misericórdia divina, o Senhor lhe mostrou o que tinha que fazer. 
2 Ficou tão cheio de alegria, que não cabia mais em si e, mesmo sem querer, deixou escapar alguma coisa aos ouvidos dos outros. 
3 Mas embora não pudesse calar-se por ser tão grande o amor que lhe fora inspirado, era com cautela que comunicava alguma coisa, e falando em parábolas.
4 Assim como falara ao amigo íntimo de um tesouro escondido, como dissemos, aos outros procurava falar por analogias. Dizia que não queria ir para a Apúlia, mas prometia que haveria de fazer coisas nobres e estupendas em sua própria terra. 
5 Os outros acharam que ele ia se casar e perguntaram: “Você vai se casar, Francisco?” 
6 Respondeu-lhes: “Vou me casar com uma noiva nobre e bonita como vocês nunca viram, que ganha das outras em beleza e supera a todas em sabedoria”. 
7 De fato, a esposa imaculada do Senhor era a verdadeira religião, que ele abraçara, e o tesouro escondido era o reino dos céus, que buscou com tanto entusiasmo. 
8 Pois era necessário que se cumprisse plenamente a vocação evangélica naquele que haveria de ser ministro fiel e autêntico do Evangelho.