Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • São Boaventura
  • Legenda Maior

TEXTO ORIGINAL

Legenda Maior - Miraculis VII,1

VII - De caecis illuminatis. 

1 
1
In conventu fratrum Minorum de Neapoli, cum quidam frater Robertus nomine, caecus annis plurimis exstitisset, crevit in oculis eius caro superflua, motum et usum impediens palpebrarum. 
2 Cum igitur fratres forenses, ad diversas mundi partes tendentes, ibidem plurimi convenissent, beatus Pater Franciscus speculum obedientiae sanctae, ut eos miraculi novitate hortaretur ad iter, praedictum fratrem ipsis praesentibus tali modo curavit. 
3 Iacebat nocte quadam frater Robertus praedictus aeger ad mortem, iamque sibi fuerat anima commendata, 
4 cum ecce, adstitit ei beatus Pater cum tribus fratribus omni sanctitate perfectis, videlicet sancto Antonio, fratre Augustino et fratre Iacobo de Assisio, qui sicut eum perfecte fuerant secuti, dum viverent, ita et ipsum alacriter comitabantur post mortem. 
5 Accipiens cultellum, sanctus Franciscus carnem superfluam resecavit, lumen restituit pristinum et a mortis eum fauce reduxit, 
6 dixitque illi: “Fili Roberte, gratia, quam tecum feci, signum est fratribus ad remotas nationes euntibus, quod ego praecedam eos et ipsorum dirigam gressus (cfr. Ps 39,3). 
7 Vadant”, inquit, ”gaudenter et iniunctam obedientiam alacri animo exsequantur”.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Maior - Milagres VII,1

VII – Sobre os cegos iluminados. 

1 
1
No convento dos frades menores de Nápoles, havia um frade chamado Roberto, cego havia muitos anos. Cresceu em seus olhos uma carne supérflua, que impedia o movimento e o uso das pálpebras. 
2 Como se reunissem aí muitos frades de fora, que estavam partindo para diversas partes do mundo, o bem-aventurado pai Francisco, espelho da santa obediência, para animá-los a viajar com a novidade de um milagre, curou o referido frade quando eles estavam presentes, do seguinte modo: 
3 Uma noite, estava o referido Frei Roberto deitado, doente para morrer, e sua alma já fora encomendada. 
4 Mas eis que se apresentam a ele o bem-aventurado pai com três frades, perfeitos por toda santidade: Santo Antônio, Frei Agostinho e Frei Jacó de Assis, que o tinham seguido perfeitamente, enquanto viviam, e assim também o acompanhavam alegremente depois da morte. 
5 Pegando uma faca, São Francisco cortou a carne supérflua, restituiu a visão antiga e o arrancou da boca da morte. 
6 Depois, disse-lhe: “Filho Roberto, a graça que fiz contigo é um sinal para os frades que vão para nações remotas: eu vou à frente deles e vou dirigir seus passos”. 
7 E disse: “Ide com alegria e cumpri contentes a obediência imposta”.