Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • São Boaventura
  • Legenda Maior

TEXTO ORIGINAL

Legenda Maior - XV,3

3 
1 Membra ipsius adeo mollia et tractabilia se praebebant palpantibus, ut conversa viderentur in teneritudinem puerilis aetatis et quibusdam cernerentur evidentibus signis innocentiae decorata. 
2 Cum igitur in candidissima carne clavi nigrescerent, plaga vero lateris ut vernans roseus flos (cfr. Sir 50,8) ruberet, mirandum non est, si tam formosa et miraculosa varietas iucunditatem et admirationem contuentibus ingerebat. 
3 Lacrimabantur filii pro subtractione tam amabilis Patris, sed et non modica perfundebantur laetitia dum deosculabantur in eo signacula summi Regis. 
4 Miraculi novitas planctum vertebat in iubilum et intellectus rapiebat indaginem in stuporem. 
5 Erat quippe tam insolitum tamque insigne spectaculum contuentibus omnibus et firmamentum fidei et incitamentum amoris, audientibus vero admirationis materia et excitatio desiderii ad videndum.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Maior - XV,3

3 
1 Seus membros se mostravam moles e flexíveis para os que os tocavam, parecendo ter sido transformados em tenros como na infância, vendo-se como adornados por sinais evidentes de inocência. 
2 Como os cravos se destacavam por serem negros numa carne tão branca, e a chaga do lado pela cor vermelha de uma rosa na primavera, não é de admirar que tal formosa e milagrosa variedade produzia alegria e admiração nos que o contemplavam. 
3 Os filhos choravam por lhes ter sido tirado um pai tão amável, mas não era pouca a alegria em que se derretiam quando beijavam nele os sinais do sumo Rei. 
4 A novidade do milagre transformava o pranto em júbilo e arrebatava em estupor a indagação da inteligência. 
5 Na verdade, era um espetáculo tão insólito e tão insigne para todos os que o viam, uma confirmação da fé, um incentivo ao amor. Para os que só ouviam falar, era causa de admiração e animação para vê-lo.