Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • São Boaventura
  • Legenda Maior

TEXTO ORIGINAL

Legenda Maior - V,4

4 
1 Cum autem apud eremum de Sartiano nocte quadam orationi vacaret in cellula, vocavit eum hostis antiquus, tertio dicens: ”Francisce, Francisce, Francisce!”. 
2 Cui cum, quid quaereret, respondisset, fallaciter ille subiunxit: ”Nullus est in mundo peccator, cui, si conversus fuerit (cfr. Ez 33,9), non indulgeat Deus; sed quicumque semetipsum poenitentia dura necaverit, misericordiam non inveniet in aeternum. 
3 Statim vir Dei per revelationem cognovit (cfr. Gal 1,12; Sir 1,6) hostis fallaciam, quomodo nisus fuerit eum ad tepida revocare. 
4 Nam hoc sequens indicavit eventus. 
5 Continuo enim post hoc ad insufflationem illius, cuius halitus prunas ardere facit (cfr. Iob 41,12), gravis ipsum carnis tentatio apprehendit. 
6 Quam ut praesensit castitatis amator, deposita veste, chorda coepit se verberare fortissime: ”Eia”, inquiens, ”frater asine, sic te decet manere, sic subire flagellum. 
7 Tunica religioni deservit, sanctitatis signaculum praefert, furari eam libidinoso non licet; si quo vis pergere, perge (cfr. Is 40,4; 1Re 30,13)!”. 
8 Insuper et mirando fervore spiritus animatus, aperta cella, foras exivit (cfr. Mar 14,6.8) in hortum, et in magnam demergens nivem corpusculurn iam nudatum, septem ex ea plenis manibus coepit compingere massas. 
9 Quas sibi proponens, suo sic exteriori homini loquebatur: ”Ecce”, inquit, ”haec maior uxor tua est, quatuor istae duo filii et duae filiae, reliquae duae servus et ancilla, quos ad serviendum habere oportet. 
10 Festina igitur omnes induere, quoniam frigore moriuntur. 
11 Si vero eorum nultiplex sollicitudo molestat, uni Domino sollicite servi (cfr. Mat 4,10)!”. 
12 Illico tentator victus abscessit, et vir sanctus in cellam cum victoria rediit; quia, dum bene poenaliter alsit foris, ardorem interius sic exstinxit libidinis, ut deinceps tale aliquid minime sentiret. 
13 Quidam autem frater, qui tunc orationi vacabat (cfr. 1Cor 7,5), haec omnia, luna clarius incedente (cfr. Iob 31,16), prospexit. 
14 Comperto vir Dei, quod haec ille nocte vidisset, reserans ei tentationis processum, praecepit, ut quamdiu ipse viveret, nulli viventi rem, quam viderat propalaret.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Maior - V,4

4 
1 Numa vez em que estava entregue à oração numa cela do eremitério de Sartiano, o inimigo antigo chamou-o três vezes: “Francisco, Francisco, Francisco!”. 
2 Quando lhe perguntou o que queria, respondeu enganosamente: “Não há nenhum pecador no mundo que, se se converter, não vai ser perdoado por Deus; mas qualquer um que se matar pela dura penitência, não vai encontrar eternamente a misericórdia”. 
3 O homem de Deus percebeu imediatamente, por uma revelação de Deus, o engano do inimigo, como estava querendo faze-lo voltar à moleza. 
4 Pois isso foi indicado pelo acontecimento seguinte. 
5 Com efeito, pouco depois, por instigação daquele cujo hálito faz arder as brasas (cfr. Jó 41,12), ele foi tomado por uma grave tentação da carne. 
6 Quando a percebeu, o amante da castidade, tirou a roupa, começou a se bater muito fortemente com uma corda e dizia: “Vamos, irmão burro, se assim te convém ficar, assim precisas aguentar o chicote. 
7 O hábito serve à religião, porta um sinal de santidade, um libidinoso não pode roubá-lo; se queres ir por outro caminho, que te vás!”. 
8 Animado, além disso, por um admirável fervor de espírito, abriu a cela, saiu lá para fora, na horta, e mergulhando na neve alta o corpo já despido, começou a fazer com as mãos cheias sete figuras. 
9 Depois apresentou-as a si mesmo, falando assim a seu homem exterior: “Olha, esta maior é a tua esposa, estas quatro são os dois filhos e as duas filhas, e mais a criada, que é bom ter para servi-los. 
10 Apressa-te então para vesti-los, porque estão morrendo de frio. 
11 Mas se tantos cuidados com eles te molestam, serve só a Deus com solicitude!”. 
12 Vencido, o tentador foi logo embora, e o homem santo voltou para a cela com a vitória; porque, enquanto gelou bem penalmente por fora, interiormente apagou de tal forma o ardor da paixão, que depois nunca mais sentiu a mesma coisa. 
13 Um frade que, então, estava em oração, viu tudo isso ao clarão da lua. 
14 Quando o homem de Deus soube que ele tinha visto, contou-lhe o processo da tentação e mandou que, enquanto ele estivesse vivo, não contasse o que vira a nenhum vivente.