Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • São Boaventura
  • Legenda Maior

TEXTO ORIGINAL

Legenda Maior - III,5


1 Illo quoque tempore cuidam sacerdoti civitatis Assisii, nomine Silvestro, honestae conversationis viro, quaedam a Domino fuit ostensa visio no tacenda. 
2 Cum enim modum et viam Francisci fratrumque suorum humano spiritu abhorreret, ne periclitaretur pro temeritate iudicii, respectu fuit supernae gratiae visitatus. 
3 Videbat namque in somnis totam Assisii civitatem a dracone magno cfr. Dan 14,22) circumdari, prae cuius magnitudine nimia tota regio videbatur exterminio subiacere. 
4 Contuebatur post haec crucem quamdam auream ex ore procedentem Francisci, cuius summitas caelos tangebat (cfr. Gen 28,12), cuiusque brachia protensa in latum, usque ad mundi fines videbantur extendi; ad cuius etiam aspectum praefulgidum draco ille teter et horridus penitus fugabatur. 
5 Hoc dum sibi tertio monstraretur, divinum aestimans esse oraculum, viro Dei et fratribus suis per ordinem enarravit, ac non multo post tempore mundum relinquens, vestigiis Christi sic perseveranter adhaesit, quod vita ipsius in Ordine authenticam reddidit eam quam in saeculo habuerat visionem.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Maior - III,5


1 Nesse mesmo tempo, foi mostrada uma visão, que não podemos calar, a um sacerdote da cidade de Assis chamado Silvestre, homem de bom comportamento. 
2 Pois, como sentia aversão pelo modo de viver de Francisco e de seus irmãos, para que não fosse arrastado pela temeridade em seu juízo, foi visitado pela graça superna. 
3 Viu em sonho que toda a cidade de Assis estava cercada por um dragão enorme, por cuja grandeza desmesurada parecia que toda a região seria exterminada. 
4 Viu depois uma cruz de ouro saindo da boca de Francisco: sua ponta tocava os céus, e os braços, estendidos para os lados, pareciam chegar até confins do mundo: diante dessa visão fulgurante, foi afugentado completamente aquele dragão tétrico e horroso. 
5 Quando isso lhe foi mostrado pela terceira vez, acreditando que era um oráculo divino, foi contar tudo ao homem de Deus e a seus frades, e, não muito tempo depois, abandonando o mundo, aderiu tão perseverantemente aos vestígios de Cristo, que sua vida na Ordem tronou autêntica a visão que tivera no século.